Rococo

Rococo was een kunststijl die bloeide in Europa van ongeveer de vroege 18e eeuw tot de late 18e eeuw. Het staat bekend om zijn speelse en luchtige esthetiek, met nadruk op elegantie, verfijning en overdadige decoraties.

Rococo-kunst was een reactie op de zware en formele stijl van de Barok. In plaats van zware ornamenten en dramatische composities, richtten Rococo-kunstenaars zich op lichtheid, gratie en frivoliteit. Schilderijen, sculpturen en interieurontwerpen uit deze periode kenmerkten zich door delicate lijnen, pastelkleuren en scènes uit het dagelijks leven, vaak met een vleugje humor.

Een belangrijk aspect van de Rococo was de populariteit van pastorale en galante thema’s. Kunstenaars schilderden idyllische landschappen, elegante feesten en liefdevolle ontmoetingen tussen aristocraten. Deze onderwerpen weerspiegelden de levensstijl en idealen van de aristocratie van die tijd.

Rococo-architectuur omvatte prachtige paleizen, landhuizen en salons, die werden versierd met uitbundige versieringen, zoals krullende lijnen, bloemmotieven en asymmetrische ornamenten. De nadruk lag op het creëren van een gevoel van luxe en comfort.

Hoewel de Rococo soms bekritiseerd werd vanwege zijn oppervlakkigheid, had het een blijvende invloed op de kunst, architectuur en mode van de late 18e eeuw.