Neoclassicisme

Neoclassicisme was een kunststijl die opkwam in Europa tijdens de late 18e en vroege 19e eeuw. Het was een reactie op de luchtige en weelderige Rococo-stijl en was geïnspireerd op de klassieke kunst en architectuur van het oude Griekenland en Rome.

In het neoclassicisme wilden kunstenaars teruggaan naar de eenvoud en symmetrie van de klassieke oudheid. Ze bestudeerden de werken van oude Griekse en Romeinse kunstenaars en probeerden hun principes van harmonie, orde en evenwicht in hun eigen werk toe te passen.

Kenmerken van het neoclassicisme zijn onder meer heldere lijnen, eenvoudige vormen en een nadruk op proportie en symmetrie. Kunstenaars vermeden vaak de overdadige ornamenten van de Rococo en kozen in plaats daarvan voor ingetogen en gestileerde composities.

Het neoclassicisme was niet beperkt tot schilderkunst alleen, het beïnvloedde ook architectuur, beeldhouwkunst, literatuur en muziek. In de architectuur resulteerde dit in gebouwen met Griekse en Romeinse elementen, zoals zuilen, driehoekige frontons en eenvoudige gevels.

Neoclassicisme wordt gezien als een reactie op de excessen van de Rococo en als een zoektocht naar meer betekenisvolle en tijdloze kunst. Het had een grote invloed op de kunstwereld van die tijd en wordt nog steeds bewonderd om zijn elegantie en idealisme.