Entartete Kunst

“Entartete Kunst” is een term die wordt gebruikt om kunstwerken te beschrijven die door de nazi’s als “ontaard” werden beschouwd tijdens het Derde Rijk in Duitsland. De term werd gebruikt om kunstwerken te veroordelen die als niet-conformistisch, experimenteel, modernistisch, of anderszins afwijkend werden beschouwd van de door de nazi’s bevorderde esthetische normen en ideologieën.

In de jaren 1930 werden kunstwerken die als “ontaard” werden beschouwd, systematisch verwijderd uit openbare collecties, tentoongesteld in propaganda presentaties om ze te bespotten en te veroordelen, en soms zelfs vernietigd. Dit omvatte werken van bekende moderne kunstenaars zoals Pablo Picasso, Wassily Kandinsky, Ernst Ludwig Kirchner, en vele anderen.

De nazi’s beschouwden “ontaarde kunst” als een bedreiging voor de nationaalsocialistische ideologie en zagen het als een symptoom van culturele en morele verloedering. Ze wilden een ‘zuivere’ kunst promoten die de traditionele Duitse waarden, nationalistische thema’s en esthetische idealen zou belichamen.

De term “ontaarde kunst” is sindsdien gebruikt als een herinnering aan de culturele onderdrukking en censuur onder het naziregime en als een waarschuwing voor de gevaren van ideologische controle over kunst en cultuur. Het heeft ook geleid tot een herwaardering van veel van de kunstenaars en kunstwerken die destijds als “ontaard” werden bestempeld, met erkenning van hun belangrijke bijdragen aan de moderne kunstgeschiedenis.